Bebekler çevreye kolayca uyum sağlayabilmek için, bir dizi refleksle dünyaya gelirler. Bu reflekslerin hepsinin hayati bir önemi vardır. Yaşamlarını sürdürmeleri için gereklidir. Refleksler, belirli bir uyarıya yanıt olarak istem dışı ortaya çıkarlar. Bebeğin uyumunu sağlayan refleksler arasında; öksürme, esneme, hapşırma, kusma, göz kırpma, burnunu çekmeyi sayabiliriz. En önemli reflekslerden üçü de beslenme ile ilgili olanlardır. Bunlar, annesinin memesinin (veya herhangi bir uyarıcının) yanağına dokunmasıyla başını ve ağzını döndürme, emme ve yutma refleksleridir. Hastaneden ayrılmadan önce tüm refleksler doktor tarafından kontrol edilir. Bebek 6 aylık olmadan önce çoğu refleksler kaybolur.
Yakalama Refleksi: Yeni doğan bebeğin avuç içine parmağınızla dokunursanız sıkıca kavrar. Aynı şekilde ayaklarına dokunursanız, ayak parmakları kenetlenir. Bu kavrama hareketini istem dışı yapar. Eline geçirdiği herhangi bir oyuncağını da sıkı sıkıya tutar. Zamanla kavrama refleksi kaybolur ve çocuk ellerini bilinçli olarak kullanır.
İrkilme: Moro refleksi olarak da adlandırılan bu davranış, çocuğun ani sesler ve sert tepkiler karşısında gösterdiği bir korku halidir. İrkilen bebek başını arkaya atar, kollarını yana doğru açar, sonra hızla bir kolunu göğsüne doğru geri çeker ve bedenini büker. Bu refleks, doğumdan 3-4 ay sonra kaybolur.
Babinski ve Yüzme Refleksi: Bebeğin ayak altı uyarıldığında baş parmağı açılır. Suya yüzükoyun bırakıldığı zaman yüzme hareketleri yapar, kol ve ayaklarını hareket ettirir.
Adım Atma Refleksi: Bebeğinizi düz bir yerde kollarının altından destekleyerek tutarsanız, bedeni öne doğru gider, önce bir ayağını, ardından diğerini adım atıyormuş gibi kaldırır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder